Μετά από 41.000 θάνατους στη Γάζα, οι περισσότεροι εκ των οποίων αφορούν γυναίκες και παιδιά, τα ελληνικά ΜΜΕ τελικά ανακάλυψαν πώς να αποδώσουν ανθρώπινη διάσταση στα θύματα ενός πολέμου. Ωστόσο, οι 41.000 δεν ήταν αρκετοί για να προκαλέσουν την απαιτούμενη ευαισθησία. Απαιτήθηκαν ακόμη 8 θάνατοι, με τη σημαντική διαφορά ότι αυτοί οι τελευταίοι προέρχονταν από την πλευρά που η κυβέρνηση και η κυρίαρχη προπαγάνδα επιτρέπουν να λυπόμαστε.
Μάθαμε λεπτομέρειες για αυτούς τους 8, όπως την ηλικία τους και την οικογενειακή τους κατάσταση. Ιδιαίτερη σημασία δόθηκε στην περίπτωση ενός Έλληνα που ζούσε στο Ισραήλ, γεγονός που προκάλεσε έντονα συναισθήματα στα ελληνικά ΜΜΕ. Είναι αναμφίβολα θλιβερό να χάνεται ένας νέος άνθρωπος απρόσμενα, ενώ απλά διασχίζει τον δρόμο. Ωστόσο, υπάρχει ένα ακόμη πιο δραματικό γεγονός, το οποίο γνωρίζουμε εδώ και πολλές δεκαετίες: οι νέοι της Παλαιστίνης, δυστυχώς, δεν «έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους».
Η καταστροφή των περιουσιών των Παλαιστινίων από μια κατοχική δύναμη ενοχλεί τη «διάχυση της Δημοκρατίας» στην περιοχή. Τα συστημικά ελληνικά ΜΜΕ καταναλώνουν πληροφορίες με επίφαση ευαισθησίας, περνώντας κάτω από τον πήχη της ενημέρωσης κατά τη διάρκεια της κρίσης. Παρά την αποστολή ανταποκριτών στην περιοχή, η αληθινή διάσταση των γεγονότων στερείται αναγνώρισης.
Η πληροφορία ότι ο νεαρός άνδρας που δολοφονήθηκε στη Γιάφα είχε υπηρετήσει σε ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ περνάει σχεδόν απαρατήρητη, παραμένοντας ως υποσημείωση σε εκτενή ρεπορτάζ. Αυτό δικαιολογεί τη δολοφονία αμάχων; Φυσικά όχι. Η συνεχιζόμενη γενοκτονία αμάχων στη Γάζα δεν μπορεί να υποστηρίζεται από την παραδοχή της συλλογικής ευθύνης. Δεν είναι απλώς “whataboutism”, αλλά μια αναγκαία αναφορά στα νεκρά παιδιά που κάποιοι θεωρούν νόμιμους στόχους.
Ένα συγκινητικό σχόλιο από τον πατέρα ενός από τους θύματα που μίλησε για το πώς όλοι «κοιτάνε να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον» υπογραμμίζει την έλλειψη κατανόησης του βασικού προβλήματος: της παράνομης στρατιωτικής κατοχής και του απαρτχάιντ που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι.
Το ερώτημα που εγείρεται είναι ποιος «παραγγέλνει» από τα ΜΜΕ την επιλεκτική ευαισθησία; Ποιος αποφασίζει ποιες ζωές είναι πιο σημαντικές, καταλήγοντας να εκθειάζονται ορισμένα θύματα με πρόσωπα και ιστορίες, ενώ άλλα στοιβάζονται σε αριθμούς;
Πηγή: documentonews.gr
